πρόμο 3

Ο Γιώργος Μπογιατζίδης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει διακοσμητική και συντήρηση έργων ζωγραφικής πάνω στην όποια έχει κάνει την πρακτική του άσκηση στο Βυζαντινό μουσείο Θεσσαλονίκης. Εδώ και 8 χρόνια, με αφετηρία την ανάγκη για  δημιουργική έκφραση, κατασκευάζει έργα κολάζ με μια τεχνική δικής του επινόησης η οποία δανείζεται πολλά στοιχεία από την τέχνη του βιτρό. Έχοντας σαν πρώτη ύλη φωτογραφίες καταφέρνει μέσα από τα έργα του να απομονώσει τα κομμάτια μιας ούτως άλλως απομονωμένης πραγματικότητας (φωτογραφίας) κατακερματίζονταν τα και από το νέο υλικό δημιουργεί μια καινούρια σύνθεση. Έμπνευση αντλεί από τα έργα των παλαιών Δασκάλων, την καθημερινότητα, την θρησκεία, την επιστήμη πάντα όμως με κέντρο τον άνθρωπο τις καλύτερες αλλά και χειρότερες στιγμές του όπως και το ρόλο του στο σύμπαν. Μέσα από τα έργα του δημιουργεί τον δικό του μεταμοντέρνο κόσμο, ταραγμένο, κατακερματισμένο, κόκκινο και τον μοιράζεται με τον θεατή με τα μάτια της ψυχής στο παρελθόν και τα μάτια της αγωνίας στο μέλλον. Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις. Μέρος από τα έργα του έχουν δημοσιευτεί επί σειρά μηνών στο περιοδικό "Γαλέρα" και έχουν χρησιμοποιηθεί σαν διακόσμηση σε καφέ/μπαρ της Θεσσαλονίκης. Εδώ και 2 χρόνια έχει ξεκινήσει μια σειρά από σεμινάρια πάνω στο κολάζ αρχικά στον πολυχώρο Πείραμα και έπειτα στον πολυχώρο Εκτ6ς με αρκετή επιτυχία.

Αυτό τον καιρό εκθέτει την πέμπτη σειρά έργων του με τίτλο "Rise of Homo Mechanicus".

Βρισκόμαστε στην αυγή της τρίτης χιλιετίας και στο τέλος του τελικού παγκοσμίου πολέμου. Η γη είναι πια ένας νεκρός πλανήτης και οι ισχυρές αυτοκρατορίες του Ανθρώπου έχουν γίνει ερείπια. Ένα μόνο κομμάτι της ανθρωπότητας έχει επιβιώσει, διασκορπισμένο σε όλον τον πλανήτη, μία σκιά ζωής που χάνεται…

Η ελπίδα ήρθε από έναν άνδρα, αργότερα γνωστός ως Τεράννους, ο οποίος προέβλεψε τον κίνδυνο και έβαλε σε εφαρμογή το έσχατο σχέδιο να σώσει τη ανθρωπότητα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου συγκέντρωσε μία ομάδα επιστημόνων, τεχνικών, προγραμματιστών, ιστορικών, θεολόγων και υπό την καθοδήγησή του οργανώθηκε το επόμενο βήμα στην ανθρώπινη εξέλιξη. Ο Homo Mechanicus θα ήταν ο νέος Άνθρωπος, μία ανθρωπόμορφη μηχανή ικανή να φιλοξενήσει την ανθρώπινη διάνοια για μία αιωνιότητα.

Ο Τεράννους γνώριζε ότι η ανθρωπότητα δε θα υποδεχόταν αυτή τη λύση με ενθουσιασμό, μιας και για τους περισσότερους η σάρκα ορίζει τη φύση τους παρά η ευφυΐα τους και ο τρόπος σκέψης τους. Δε θα παρέδιδαν τόσο εύκολα τη σάρκα τους και δεν υπήρχε χρόνος για εκμάθηση νέων αξιών.

Ο Τεράννους, για να υποστηρίξει το σχέδιό του και για να εγγυηθεί την αλλαγή και την απόλυτη επιτυχία, αναβίωσε την από καιρό νεκρή χριστιανική θρησκεία, ένα δόγμα της πολύπονης θυσίας αλλά και της αναγέννησης, που εξυπηρετούσε το σκοπό του. Για τη νέα τεχνολογική θρησκεία ο Άνθρωπος ήταν προορισμένος για υψηλά πράγματα, που ελεύθερος από την αδύναμη σάρκα του θα περπατούσε ανάμεσα στα άστρα για να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του σύμπαντος, να κατασκευάσει αναλλοίωτα μνημεία, να διδάξει νέες φυλές και σταδιακά να ανακαλύψει το Βάλις, το κέντρο της Μεγάλης Σπείρας και γενέτειρα των Όλων. Ο Βάλις ήταν ο θεός της νέας θρησκείας του Τεράννους και ο ίδιος ήταν ο προφήτης και πρωτότοκος γιός του.

Ήταν ο πρώτος του οποίου η συνείδηση μεταφορτώθηκε στο ατσαλένιο σώμα και η μεγαλειώδης τελετή μεταδόθηκε σε όλον τον κόσμο, ώστε όλη η ανθρωπότητα να παρακολουθήσει το γεγονός του θανάτου και της αναγέννησης. Το νέο του σώμα υψώθηκε ψηλά από δύο cyber αγγέλους και η χορωδία έψαλλε «Ιδού ο νέος άνθρωπος από ατσάλι». Μίλησε και κάλεσε την ανθρωπότητα να ακολουθήσει τη μοίρα της, να αφήσει πίσω τη σάρκα και τις αμαρτίες του παρελθόντος και να ανυψωθεί μαζί του στον ουρανό. Μετά από αυτό ο Τεραννους έστειλε γρήγορα τους νέους του Αποστόλους να βρουν ό,τι απέμεινε από την ανθρωπότητα και να ξεκινήσουν τη μετάβαση.

Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία…